adv. À la fin.
●(1767) ISpour 7. A la fin é ùélet ne varhuè quet (...). ●(1787) BI 142-143. A-la-fin unan ë-zass de lareèt dehou é houai Isidor é Madrid diberhenn-cair.
●(1857) GUG 73. Douge a la fin me holér. ●(1872) DJL 33. Jakez, (…) respontaz alfin. ●(1889) CDB 136. Hag ar ialc'h a deu da blada souden alafin, tr. «et sa bourse vient à s'aplatir soudain à la fin.»