m. (grammaire) Infinitif, nom verbal.
●(1931) VALL 389a. Infinitif (gramm.), tr. «hano-verb m. pl. hanoiou-verb.» ●(1947) YBBK 184. Un anv gwirion eo an anv-verb hag alïes e c’heller lakaat ur ger-mell dirazañ, pe c’hoazh ur raganv-gour. ●(1952) LLMM 34/46. (Douarnenez) Ne vez implijet nes nemet dirak un anv-verb.