adj.
(1) Charmé.
●(17--) TE 161. En Israëllèt é huélèt Goliath dibènnét, e chomai quasi bamét a pe gonsidérènt ag un tu a béh dangér é hoènt delivrét, hac ag en tu-aral courage en hani en doai ou sauvét.
●(1904) DBFV 17a. bamet, tr. «charmé, très content.»
(2) Surpris.
●(1904) DBFV 17a. bamet, tr. «surpris.» ●(1931) GUBI 26. Chetu men dén nezé bammet / Hanval é doh unan semplet.
(3) Bout bamet a : être charmé par.
●(1790) MG 62. bamét-on ag en treu admirabl e hoès larét de Berrot. ●(17--) TE 38. Eliezèr bamét a hé brahuité ha modesti e yas én arbèn dehi.
(4) Bout, chom bamet gant, d'udb. : être subjugué par.
●(1861) BSJ 110. Disciplèd sant Yehan-er-Badéour, bâmet ehué d'er burhudeu-cé, e zas de gavèt ou mæstr d'é brison.
●(1905) DIHU 5/90. En énévad, bamet get un huné ker kaer. ●(1907) AVKA 51. Bâmet e vijent oll gant e gelenadurez. ●(1943) VKST Genver-C'hwevrer 229. Sant Fransez a chome bamet gant an holl draou krouet.
(5) Bout bamet gant an aon : éperdu, pâmé de peur.
●(1818) HJC 188. bâmet e oènt tout guet en eune.
●(1904) DBFV 17a. bamet, tr. «éperdu (get en eun, de frayeur).»
(6) Chom bamet dirak ub. =
●(1931) GUBI 94. En dud ar hur lerh é Ploué / Dirak-oh e chomou bamet.
(7) Bezañ bamet dirak udb. : être en admiration devant qqn.
●(1907) AVKA 248. Ar bobl hag a gleve kement-ze a oa bammet dirak ur ouiziegez evelse, ha beteg zo ken lod deus an Doktored a laras dehan a vouez huel : «Mestr, kaer braz oc'h eus komzet.»
(8) Bout bamet o =
●(1907) BSPD I 36. Bamet e oent rah doh er hleuet.
(9) Bout bamet petra ober : ne pas savoir quoi faire.
●(1911) HISA 155. Pilat e oé bamet petra gobér ; mès, é kleúet konz é té Jézuz a vro Nazareth, éañ e gav en tu de daulein ar un all un affér ken diés.