Devri

bourdus

bourdus

adj. Plaisant.

(1849) LLB 264. en troieu bourdus e hrant. ●(1856) VNA 5. dialogues plaisants, tr. «deviseu bourdus.» ●(1857) HTB 111. huvre bourduz eur manac'h.

(1902) LZBg Mae 108. Un dra bourdus e zou dégoéhet genemb arlerh er goén. ●(1904) DBFV 28b. bourdus, adj., tr. «plaisant.» ●(1927) GERI.Ern 62. bourdus adj., tr. «plaisant, facétieux.»

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...