Devri

bourev

bourev

m. –ion Bourreau.

(1499) Ca 25a. Bourreau. g. idem ou pandart. ●(1557) B I 697. Da ober officc gour un bourreu / A eneb bleu ez eux cleuet (lire : az eux beuet), tr. «faire l'office du valet d'un bourreau, ni toucher à un de mes cheveux, toi qui m'a nourrie.»

(1659) SCger 16b. bourreau, tr. «boureo pl. euien.» ●133b. boureau. pl boureuien, tr. «bourreau.» ●(1710) IN I 372. n'o divise gallet jamæs ar vourrevien e ober dre an tourmanchou. ●(1732) GReg 110b. Bourreau, officier, ou, maître des hautes œuvres, tr. «Bourréau. p. bourrévyen. Van[netois] borrév. p. bourrévyon. bourrévyan.» ●(1790) MG 49. en eun a bassein dré zeourn er bourreàu. ●91. èl en dès bet groeit er voureàuïon de Jesus-Chrouist. ●96. er vourreàuïon e verhonnas hé dèntt én hé bêg.

(1855) BDE 514. feahein tourmanteu er vourreàuion. ●666. dré glean er bourreau. ●(1868) KMM 262. Ar vamm neket evit sevel gant bourrevien e Mab ! ●(1878) EKG II 294. ar bourreo, pe an dibenner tud. ●(1884) BUZmorvan 55. ar bourreo a c'hine o skei.

(1904) DBFV 28b. bourèu, boureaù, borèu, borèv, m. pl. ion, ian, tr. «bourreau.» ●(1907) BSPD I 177. lakeit aben étré dehorn er bourèu eit bout dibennet.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...