v. intr. Hennir.
●(1659) SCger 136b. c'huirinnat, tr. «hannir.» ●(1732) GReg 490b. Hennir, tr. «c'huyrinat. pr. c'huyrinet. Van[netois] huirineiñ.»
●(c.1825-1830) AJC 4366. quen na huirmé ar hesec. ●(1876) TDE.BF 93a. C’houirinal, v. n. Voy[ez] le suivant. c’houirinat T[régor], tr. «hennir.» ●(1895) GMB 104. on dit en petit Trég[uier] c’hwirignal
●(1903) ADBr xviii 348. setu hen neuze da c’hourignal. ●(1963) EGRH II 116. c’hwiriniat v., tr. « hennir. » ●Ret eo ober ar c’hemm etre c’hwiriniat, a zo un trouz eus ar gorzailhenn, e gwirionez « mouezh » ar c’hezeg ha gristilhat a zo hepken ober trouz gant o fronelloù.