m. –où
(1) Destruction.
●(c.1500) Cb 67b. [distrugaff] g. destruction / ou mort. b. distrug.
●(1732) GReg 257b. Degat, ravage, desolation, tr. «distruich. Van[netois] distruch.» ●265b. Demolition, destruction d'un bâtiment, tr. «Distruich.» ●279a. Destruction, tr. «Distruich. p. distruigeou.» ●La destruction de de Jerusalem, tr. «An distruich eus a guear a Jerusalem.»
●(1868) FHB 182/205a. kement a zistruj hag a froz en hor bro. ●(1880) SAB 208. e comzas dezo divarben an distruj ac an dismantr a vize. ●(1889) ISV 60. ober distruch en he Rouantelez.
●(1931) VALL 211b. Destruction, tr. «distruj m.» ●(1964) ABRO 165. N'ouzon ket ped anezho a voe lazhet, met un distruj bras a ranjomp en o zouez.
(2) Ober distruj war : détruire.
●(1866) FHB 72/159b-160a. Ne deus nemet al labous noz hanvet an duc-bras hag a rafe e guirionez distruch var al labouset all.