adj.
I. Terré (dans un terrier).
●(1931) DIHU 241/294. ur broh doaret én ur vertim.
II. sens fig.
(1) Terré, caché.
●(1932) DIHU 249/44. pep unan doaret én é di, èl ur broh.
(2) =
●(1787) BI 265. goudé ma hoh bet carnet, queviniet ha douaret guet er fatiq ét bét-man. ●(1925) BUAZmadeg 563. An enebourien a oue douaret.