f. –où
(1) Doute.
●(1499) Ca 69a. Doetancc. g. doubtance. ●(1650) Nlou 492. hep quet douetanc, tr. «sans aucun doute.»
●(1727) HB 490. Credit hep douetanç ebet. ●(1774) AC 67. mar chom eun douetançz bennac.
●(1841) IDH 290. hou ç'instrugein én hou toutanceu. ●(1863) GOM 348. dre zouetançou var ar pez a sell oc’h ar feiz. ●(1877) BSA 12. N'em eus douetans ebet var galloud an Aotrou Doue. ●(1889) ISV 101. n'en doa douetans ebet na vije pareet. ●(18--) SAQ II 210. Ar re ma 'c'helfe kaout eun diskreden, eun douetanz benag.
●(1907) PERS 161. Adalek neuze n'em boa mui douetanz ebet. ●(1908) FHAB Even 162. Douetansou a sav en o spered. ●(1911) SKRS II 103. eur feiz boulc'het (…) gant an douetansou a zalc'her a ratoz vad var ar spered.
(2) Derc'hel douetañs diwar-benn ub. : nourrir un doute à l'égard de qqn.
●(1935) SARO 18. Den ebet mui ne zalc'he douetans diwar e benn.