[mbr achiff, acheff, achu < achu, echu base v achivañ, echuiñ]
Adj.
I. Attr./Épith.
A.
(1) Fini, terminé.
●(1499) Ca 4a. Achiff. g. fini. complet ou accompli. ●(c.1500) Cb 10a. Acheff. g. fini / complet / ou acompli. ●(1554) Moeam 5. pan voa achu an dro.
●(1792) BD 5328. achu veso ar scot, tr. «La vaisselle sera terminée.»
●(1860) BAL 3. echu e ve or joa var an douar !... ●(1878) EKG II 172. Me gred, va breur Per, emez-hi, eo achu hon dizeür.
(2) Echu-fournis =
●(1499) Ca 4b. g. entier. b. achiff fournis.
B. Attr.
(1) [sujet : qqc.] Bezañ echu gant udb. : avoir fini qqc.
●(1903) MBJJ 312. Breman, 'vel kent, ec'h on echu gant ze.
►absol.
●(1856) VNA 89. Avez-vous fini ? tr. «Achihue oh-hui ?»
(2) [sans sujet] Bezañ echu gant : en être fini de.
●(1911) SKRS II 71. an dud difeiz, a glever oc'h embann bep en amzer eo achu gant an Iliz katholik.
(3) Bezañ echu a + v. : avoir fini de.
●(1896) HIS 124. Ne oé ket hoah ollig achiú a goñz.
●(1913) AVIE 90. Pe oé achiù Jézus a laret ol é bredegeu.
(4) Bezañ echu da ub. : être à l'article de la mort.
●(1839) BSI 168. da lavaret ne ree muy seblant ebet, e voa achu dezan.
●(1933) OALD 45/204. Ha me a zant ec'h an kuit. Klanv on da vervel. Achu eo d'in.
(5) Bezañ echu ouzh udb. : en avoir fini avec qqc.
●(1987) BAPR 48. achu 'h on deuz ar re-mañ, evel-kent ! ●(2003) TONKA 79. Med achu out deuz al loened ? Kaset ar zaout er-mêz ?
C. Épith.
(1) Fieffé, fini, indécrottable.
●(1927) TSPY 49. n'out nemed eur brichin, eur bourjin echu.
(2) (en plt d'une période) Accompli.
II. Adv. Complètement, très.
●(1866) HSH 223. Ouspen ma oant fall-echu. ●242. Quement-ma a oa fall-echu.
●(1909) BOBL 20 mars 221/2d. Eun ejenn hanter lard a deu da veza lard achu, a benn daou viz, gant ar vagadurez-ze.