Devri

egar

egar

m.

I.

(1) Colère, furie.

(1909) KTLR 126. miret da ziskuez egar. ●165. Biskoaz an egar e gis ma oa e kaloun hen-man, pa velaz ar stad m'oa lakeat he vignounik.

(2) Mont en egar : se mettre en colère.

(1869) HTC 31. Setu hi neuze o vont en egar. ●(1869) SAG 163. a mont a ra en egar.

(1906) KANngalon Genver 19. gant nebeut a dra ez ea en egar. ●(1909) KTLR 122. an hini ac'hanomp a ia en egar. ●(1911) BUAZperrot 60. Dasian a yeas en egar o klevet komzou kalonek an den yaouank.

(3) Mont, sevel en egar enep, ouzh : se mettre en colère contre.

(1868) KMM 140. e cavas kear oll saved en egar eneb Jesus. ●(1869) HTC 285. Herodes a ieas en egar ouz ar goardou.

II. par ext.

(1) [devant un v.] Très forte envie de.

(1872) ROU 73b. Ambition, tr. «Egar sevel.» ●99a. Rapacité, tr. «egar caout.» ●(1880) SAB 159. an ioul danvez ac an egar gounid. ●181. Caout sonj ive e teu an egar labourat da veza noazuz pa vez re a ioul.

(2) [devant un subst.] Envie (de posséder).

(1880) SAB 148. an ioul danvez, an egar pinvidigeziou. ●197. An egar danvez, en deün, an ioul caout, an err da zestum.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...