Devri

egariñ

egariñ

v. intr.

(1) S'emporter, devenir furieux.

(1872) ROU 82b. S'emporter, tr. «Egari.» ●(1889) ISV 488. Kementse hen lakea da doui ha da egari goasoc'h goas. ●(1894) BUZmornik 267. Des a egare o klevet ar c'homzou-ma.

(1906) KANngalon Genver 19. Ne met egari goassoc'h ne ra ken. ●(1909) KTLR 99. Baro-bleun a egare. ●(1911) BUAZperrot 368. Ar manac'h hen heuilhe a egare. ●(1932) BSTR 211. ne c'houzanvan va foan, nemet en eur egari. ●(1940) ALMA 116. kaer o doa egari. ●(1962) EGRH I 74. egariñ v., tr. « colérer. »

(2) Egariñ ouzh, a-enep ub., udb. : s'emporter contre qqn, qqc.

(1866) FHB 87/274a. An dud difeiz a egar a enep ar c'houenchou hag an oll dud a ilis. ●(1894) BUZmornik 272. he mamm a egare outhi aliez.

(3) (en plt d'oiseaux) Pousser des cris effarouchés.

(1909) BROU 232. (Eusa) Egári, tr. «Se dit aussi des cris effarouchés des oiseaux lorsqu'on approche de leur nid.»

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...