v.
I. V. intr.
(1) S'étonner.
●(1659) SCger 46b. s'ebahir, tr. «estlami.» ●147a. estlami, tr. «s'estonner.»
●(1876) TDE.BF 194a. Estlammi, v. n., tr. «s'étonner.»
●(1912) KANNgwital 113/125. pa plegomp ato d'ar re fall, perag estlammi pa vezomp flastret gantho ?… ●(1952) LLMM 32-33/134. (Douarnenez) Sklammañ a zo ar verb : sklammet eo.
(2) S'effrayer.
●(1752) PEll 285. Estlami, tr. «être épouvanté.»
●(1894) BUZmornik 178. Estlammi a riz oc'h erruout enn toull tenval hag heuzuz-se.
(3) S'émerveiller.
●(1866) SEV 178. Ne c'houfenn ket lenn heb estlammi ar c'hraz hag ar galloud ho deuz bet kalz a zent.
(4) Estlammiñ gant : s'émerveiller de.
●(1902) PIGO I 163. An daou bôtr hag o mamm a estlamme gant ar joa. ●(1955) STBJ 181. Laouen-bras e vezemp neuze, me o konta ma c'hoñchennou iskis ha froudennus, hag int oc'h estlammi hag o souezi gant ar pez a glevent.
II. V. tr. d.
(1) Effrayer, épouvanter.
●(1575) M 938. hep tam é yestlamaff, tr. «sans l'accabler du tout.»
●(1659) SCger 48a. effraier quelqu'vn, tr. «estlami vrebenac.» ●(1732) GReg 324a. Effraier, tr. «estlami.» ●(1752) PEll 285. Estlami, épouvanter.
(2) Émerveiller.
●(1867) BUE 79. er pennad man, e fell d'in dastum, evel enn eunn tronsad, obero he garante ken bruzuduz (lire : burzuduz), ar re a esklammaz kement tud he amzer evel kaeran perlez a zo er gurunen lugernuz lekeet gant ann Iliz gatolik war e benn. ●(1876) TDE.BF 194a. Estlammi, v. n., tr. «Etonner.»
(3) [au narrat. ind.] S'exclamer.
●(1955) STBJ 206. Chesuz-Doue ! Gwerc'hez santel ! a estlammas ar vaouez.
III. V. pron. réfl. En em estlammiñ : s'émerveiller.
●(1854) MMM 160. en-em estlami dre ar santimanchou a vrassa levenez. ●(1889) ISV 11-12. ne gavimp ket nebeutoc'h a leac'h d'en em estlami.