Devri

eurediñ

eurediñ

v. tr.

I. V. tr.

A. V. tr. d.

(1) Marier, épouser, prendre pour époux.

(1752) PEll 291. Euregi, ou Eureugi, épouser. Et dans un vieux Dictionnaire, Eregi un ozec'h, épouser un homme.

(1856) VNA 160. une personne qui veuille m'épouser, tr. «unan péhani e vou coutant a me hæredein.» ●(1857) HTB 147. ar c'hoant en difoa d'eureuji Julia.

(2) Marier (un couple).

(1821) SST 261. durant me vé er belec doh hou æredein. ●(1849) LLB 1072. Er belleg ou ered.

B. V. tr. i.

(1) Eurediñ da ub. : se marier à qqn.

(1625) Bel 263. EVelse an gruec decedet, ne gall quet he intaff dimiziff nac eurediff de merch procreet deueus he priet arall, na de hoar, na de mozrebesset, na de Queniteruesset compes, na de Queneuderuesset, na de Quifniantesset.

(1907) AVKA 82. piou benak a eurej d'ur wroeg dilezet.

(2) Eurediñ gant ub. : épouser qqn.

(1914) DFBP 125a. epouser, tr. «Eureuji (gant).»

II. V. intr. Se marier.

(1659) SCger 77a. se marier, tr. «eureugi

(1821) SST 189. meit a pé æreder. ●(1889) ISV 136. Ar c'his d'ar goas da lacat eur voalen pe eur bizaou var bez ar vaouez, pa eureujont, a zo, evit doare, coz meurbet.

(1910-15) CTPV I 50. Nag arérein dan eur boureu, tr. «Ni ne me marierai sous la contrainte du bourreau.»

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...