Devri

fion / fioñv .3

fion / fioñv .3

m.

(1) Colère comprimée, hargne.

(1869) TDE.FB 178a. Elle est tellement en colère qu’elle en souffle, tr. «fioun a zo enn-hi ken a fuc’h. C.» ●(1870) FHB 293/251a. Hag eston eo neuze e ve deuet eun tammik fion e kalon an Aotrou Doue. ●(1883) MIL 151. Eur mestr den e oa ar piker-mean en deus lakeat kement a fion, kement a zispac’h e korf an daou ziaoul-man. ●(1890) MOA 172b. Il se met en grande colère, il souffle de colère, tr. «fioun a zo enn-han ken a fuc’h.»

(1927) GERI.Ern 153. fioun m., tr. «Sorte de sifflement, bruit léger, onomatopée marquant la vivacité des mouvements d’une personne en colère et qui ne veut pas le laisser voir ; colère comprimée.» ●(1931) VALL 131a. colère concentrée, tr. «Fioun L[éon] m.» ●en colère, tr. «fioun ennañ.» ●618a. rage comprimée, tr. «fioun m.» ●702b. Souffle violent d’une pers. en colère, tr. «fioun L[éon] m.» ●(1934) CDFi 9 juin. fioun enni.

(2) Gant fioun : en mettant de la hargne, hargneusement.

(1949) KROB 10/10. Pignat a reas en tour da vralla ar c’hleier, / ha sacha a reas warno gant fioñ ha kounnar.

(3) Bezañ fion/fioñv ennañ : être remuant.

(1872) ROU 100a. Remuant, tr. «Fionv enna.» ●108a. Il a quelquefois des vivacités, tr. «Fionv, (finv) a vez enna a-viziou.»

(1924) NFLO . agacé. il est a[gacé] (il a ses nerfs), tr. «fionv a zo ennan.»

(4) C’hoari fion : jouer à saute-mouton.

(1991) EABR 239/4. Komañset e oant da c’hoari fioñ, tr. « Commencé étaient de jouer saute-mouton. »

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...