adj.
(1) Attr./Épith. Abondant.
●(1732) GReg 5a. Abondant, tr. «Founn.»
●(1862) JKS 368. dre-z-han ar grasou a zeu de veza founnoc'h. ●(1867) MGK 30. Labourit ha lakit ho poan / Founn eo an traou da bep unan. ●126. Gwella ve d'in eo eunn dra founn. ●(1876) TDE.BF 213a. Founn, adj., tr. «Abondant, fertile, épais, substantiel, nourrissant, de belle dimension.» ●795. Labour eunn deiz a goll aliez / Gounidou founn meur a vloavez.
(2) Adv. E fonn : abondamment.
●(1732) GReg 5a. Abondament, tr. «ê foñ.»