Devri

furcher

furcher

m. –ion

(1) Fouilleur.

(1732) GReg 429a. Fouilleur, celui qui fouille, tr. «Feurcher. p. feurchéryen.» ●(1744) L'Arm 162b. Fouilleur, tr. «Furgérr.. gerion. m.»

(1803) MQG 9. Reder an toullou fall, pe furcher an davarn. ●(1876) TDE.BF 218b. Furcher, s. m., tr. «Curieux ou avide à connaître les affaires des autres.»

(1914) DFBP 147a. fouilleur, tr. «Furcher.» ●(1933) ALBR 43. Eun daoulagad furcher en e benn. ●(1970) BHAF 46. med ive dre avani e oan furcher.

(2) Chercheur.

(1910) MBJL 36. eul levr grêt gant mestr ar furcherien en Bro-Zôz.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...