m.
(1) Ruse.
●(1876) TDE.BF 272b. Gwidre, s. m., tr. «Ruse, subtilité, malice.»
●(1909) KTLR 89. Eun Tregeriad hag eul Leonard, leun ho zac'h a widre, a erruaz ganthan. ●(1959) TGPB 198. Met ne ouien ket e verve kemend-all a widre e klopenn vrein va enebour.
(2) Accès de mauvaise humeur.
●(1876) TDE.BF 272b. Gwidre, s. m., tr. «quinte de mauvaise humeur.»
(3) Bezañ, sevel gwidre en ub. : être de mauvaise humeur.
●(1870) FHB 303/329b. ez eus savet guidre enho.
●(1922) FHAB Here 301. met ar vamm-goz a oa gwidre enni.
(4) Bezañ gwidre gant ub. : être de mauvaise humeur.
●(1911) BUAZperrot 49. ar pried a c'hell kas e bried da vale d'an distera gwidre a vô ganti.