labaskenn .1

f. –ed Fainéant.

●(1874) FHB 493/184b. Hag e sonch deoc'h e talc'hin-me labaskenned evelse var va zro ? ●(1876) TDE.BF 385a. Labaskenn, s. m., tr. «fainéant, parresseux.» ●(1894) BUZmornik 90. e tastume enn he di kement labaskenn a ioa e kear evit tremen he amzer gantho o c'hoari.