monklus

adj. Nasillard.

●(1732) GReg 649b-650a. Nasilleur, tr. «tud monclus. tud monclous.»

●(1876) TDE.BF 464a. Moñkluz, s. m. C[ornouaille], tr. «Nasillard.»

●(1924) BILZbubr 39/868. monkus a oa eun tammig. ●Monkus, tr. «nasillard.»