m. –ion Sorcier.
●(1499) Ca 186b. Sorcer. g. sorcier.
●(1659) SCger 112a. sorcier, tr. «sorser.» ●172a. sorcer, tr. «sorcier.» ●(1710) IN I 258. ar vouez eus ar chalmeur pe ar sorseur-se pehini a fell dezàn e sorci hac e chalmi gant finessa. ●(1732) GReg 876b. Sorcier, tr. «Sorcér. p. Sorcéryen. Van[netois] Sorcér. p. yon, yan.» ●(1744) L'Arm 22a. Augure, tr. «Sorcére.. sorcerion. m.» ●135a. Ensorceleur, tr. «Sorcérr.. erion.»
●(1849) LLB 897. É houié er seih ard hag é oé ur sorser. ●(1870) FHB 284/178b. An den-ze a ioa sorser, pe mar kirit eur furlukin a rea simillerez. ●(1879) GDI 45. En dud-cé e hanhuér sorcerion, rac ma pratiquant er sorcereah.
●(1907) PERS 302. eur sorser benag (…) ne'z ache ken da gaout sorserien. ●(1934) BRUS 271. Un sorcier, tr. «ur sorsér –ion.»