Devri

valigañs

valigañs

f.

(1) Inconstance, ondoiement.

(1744) L'Arm 197a. Inconstance, tr. «Valiguance.» ●202b. Instabilité, tr. «Valiguance. f.»

(1825) COSp 104. antretenein er valighance. ●(1838) OVD 66. guet eune ne zehé é valigueance ordinær d'en distroein de dreu aral. ●(1857) LVH 30. é ma æs comprenein neoah penaus ur valiguance èl-cé e hrehé, arlerh er brofession, dilézel un Urh diazéet dré ur sant.

(2) Dre valigañs : par inconstance.

(17--) VO 85. Ul lod-vat memb ag er-ré e sentai doh-t'hi a beèl quent, he hùittai dré valigueance.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...