vañjañsius adj. Vengeur.
●(1767) ISpour 64. er-ré vangeanciuss. ●(1790) MG 14. a dud colerus, vanjancius. ●(1792) CAg 160. Calon Jesus zou charitable / Ha me hani vanjancius.
●(1838) OVD 500. étal bout vangeancius, colérus, chagrinus. ●(1854) PSA I 268. en dud vangeancius.