Devri

Recherche 'bec...' : 25 mots trouvés

Page 1 : de bech (1) à bechin (25) :
  • bec'h
    bec'h

    [mbr bech, brpm bec’h, mcorn be (mod begh), vgall beich, mgall beich < britto *baski̯- < IE *bhasko- « paquet » (CPCY 250ab, EDPC 58) ; cf. ? lat fasci-s « faisceau » (LEBM 29) ? voir LEIA B-22 sous basc .1]

    m., prép. & conj.

    I.

    A. M.

    (1) Faix, fardeau.

    (1499) Ca 19a. Bech. g. fes. ●21b. gallice charge pesenteur. b. bech. ●(1612) Cnf 36a. douguen ré bras bech. ●(1633) Nom 78a. Merges : vn fais de fourment : vn bech guiniz. ●(1647) Am 541. Disam prest da beach ac en em seach dal, tr. «Décharge-toi vite de ton fardeau et sèche-toi. Tiens !»

    (1659) SCger 22b. charge, tr. «bec'h

    (1836) FLF 5. eur bec'h queuned troc'het er c'hoad.

    (1962) EGRH I 13. bec’h m. -ioù, tr. « fardeau, faix » ur bec’h lann.

    (2) Lakaat, reiñ, ober bec'h : s'efforcer.

    (1872) ROU 82a. Faire effort, tr. «Lacaat beac'h

    (1909) DIHU 52/337. A houdé ped kant vlé e ma en dud é lakat béh d'arriu bet ino ? ●(1936) TKAL I 26. Ne dalveze ket d'ezañ ober bec'h. ●(1964) ABRO 20. war-bouez ober bec'h a-walc'h d'en em ruzañ kuit.

    (3) Treiñ diwar ar bec'h : tourner la difficulté.

    (1910) FHAB C'hwevrer 44. Eur pez kaër ! guelloc'h eo uza hon ners o labourat, o kemer poan, eget hel lezel da vergla ha da voenvi var zigare trei divar ar beac'h ha kula dirak ar boan.

    (4) Teurel ar bec'h war : incriminer, mettre en cause.

    (1894) BUZmornik 285. teuler ar beac'h var ann dud paour.

    (1910) MBJL 147. Setu teulet ar bec'h war ar gouarnamant.

    (5) Teurel bec'h gant ub. : causer des difficultés à qqn.

    (1905) IMJK 160. Ur fal gustum grouiennet don e daulou béh genoh.

    (6) Inquiétude, tourment.

    (1877) EKG I 125. Hag iskis eo neuze mar deuz beac'h varnezhan.

    (7) Kaout bec'h o : avoir de la peine à.

    (1877) BSA 305. Hogen n'em euz ket a veac'h o credi.

    (1931) GUBI 67. Beh em es é kerhet !

    (8) Bezañ e bec'h : être en difficulté, en peine.

    (1872) GAM 47. Ar rouanteleziou all a vusc'hoarze o velet ar Frans e beac'h hag e goask. ●(1877) EKG I 111. ne voue ket lezet pell e beac'h.

    (1909) BLYA 124. eun ine en bec'h !

    (9) Derc'hel ub. e bec'h =

    (1907) AVKA 203. Pegeit eta e talc'hi anom en bec'h. Mar g-out ar C'hrist, lar d'imp skler.

    (10) Bezañ dindan e vec'h, trec'h d'e vec'h =

    (1866) FHB 100/378a. Eun tiec a dle evesaat bep bloas penaus ema an traou gantha, hag hen zo dindan he veac'h, hag hen so treac'h d'he veac'h, da lavaret eo hag hen so treac'h ar gounit d'an dispign en he di.

    (11) =

    (1862) JKS 390. ar beac'h-enkrez a ra d'e-hoc'h plega. ●(1869) HTC 118. eur beac'h-anken scrijuz a zo couezet var Jeruzalem. ●(1894) BUZmornik 356. ann dra-ma a lakeaz eur beac'h-enkrez spountuz var he goustians. ●541. abenn ma teuio adarre eur beac'h enkrez bennag d'he goaska.

    (12) Lakaat ub. e bec'h : mettre qqn en peine.

    (17--) ST 144. Al lizer a lennan eo em laka en bec'h.

    (13) Kaout bec'h da vec'h o : avoir toutes les peines du mondes à.

    (1909) BROU 205. (Eusa) Beac'h da veac'h am eus, tr. «j'ai toutes les peines du monde à…»

    B. M./f.

    (1) Fardeau, poids (moral).

    (1909) HBAL 41. Ar rema a zo eur bec'h anezho.

    (2) Fardeau moral.

    (1530) J p. 123b. Ma emeux vn bech am nech cals / Affaut gouzout clouar e doare, tr. «je tombe sous le poids du chagrin, faute de bien connaître son sort.»

    (1909) BROU 205. (Eusa) Le mot beac'h ne se dit que de la fatigue ou de la peine morale. ●(1962) EGRH I 13. bec’h f., tr. « charge, poids » ar vec’h a zo warnañ.

    (3) Autant que faire se peut.

    (1902) PIGO I 108. ar zaout a oa lard bec'h o c'hroc'hen.

    (4) Bec'h da : sus à.

    (1927) GERI.Ern 40. bec'h da, tr. «sus à, à bas !»

    II.

    (1) Prép. À peine.

    (1933) DIHU 266/301. De bemp eur, béh debret koén demb, éh amb kuit.

    (2) Loc. conj. Bec'h ma : à peine si.

    (1907) AVKA 7. Homa oe bec'h dehi bea klevet ar salud-ze, ma tridas he bugel en he c'hreiz. ●(1912) BUEV 11. Béh ma chomé unan a ziar dek. ●30. Béh ma kavé amzér de laret é overen. ●(1925) VINV 16. Béh erhoalh ma oemb doaret. ●(1935) DIHU 288/287. béh ma kleuant bourboutereh er hanon, pel, pel.

    (3) A-vec’h : voir a-vec’h.

    (4) A-vec’h ma : voir a-vec’h.

    III.

    (1) Bec'h a vezo ganti : il nous en coûtera.

    (1738) GGreg 32. Il nous en coûtera, tr. «beac'h vezo gand-hy

    (2) Loc. interj. Bec'h dezhi =

    (1909) BLYA 19. Yaouank a renk frinkal… Bec'h d'ei ha tro d'ar rod !

    IV.

    (1) Teurel ar bec'h war : accuser.

    (1870) MBR 64 (L) A. Troude. Hag he-man d'he dro a daole ar beac'h war he c'hrek.

    (1910) MBJL 171 (T) L. le Clerc. He sekretour hen e unan, an Otro Fowler, a lavar, en kazeten an Daily News ec'h ê bet dalc'het ar vodaden-ze hep goût d'ean hag a dôl ar bec'h war an hini an nevoa he ôzet. ●175. Ezet ê goût e klaske en em dizamman deus an tamall evit teurel ar bec'h war chouk an Arc'heskob. ●(1910) BUJA 26 (L) G. Helies. An ear e peuz da deuler ar beac'h varnon-me abez, evel pa ne ve den all ebet en afer nemed-hon. ●(1928) FHAB Meurzh 88 S. Viol. N'eus ket ezomm da veza souezet ma welit teurel ar bec'h warno.

    (2) Sachañ ar bec'h war e gein : provoquer ses propres difficultés.

    (1910) FHAB Here 308 *An Tour-Guen. Ar Vretoned keiz a gouezas o meudig en o dorn. Hogen re zivezad oa : o-unan o doa chachet ar beac'h war o c'hein.

    (3) Lakaat bec’h war ub. : poursuivre, déranger qqn.

    (1962) EGRH I 13. lakaat bec’h war, tr. « poursuivre, déranger. »

    (4) Kouezhañ ar vec’h war ub. : être soupçonné, être tenu pour coupable.

    (1962) EGRH I 13. Kouezhañ a ra ar vec’h warnañ, tr. « il est soupçonné tenu pour coupable. »

    (5) Reiñ bec'h d'e votoù : voir botoù.

    (6) Reiñ bec'h d'ar gordenn laosk : voir kordenn.

  • bec'h-bec'h
    bec'h-bec'h

    [bec'h + bec'h]

    adv. À grand peine.

    (1927) GERI.Ern 40. beac'h-beac'h, tr. «à grand peine.»

  • bec'had
    bec'had

    voir bec'hiad

  • bec'het
    bec'het

    voir bec'hiet

  • bec'hiad / bec'had
    bec'hiad / bec'had

    [bec'h + -ad .1 / -iad]

    m. –où Faix de.

    (1732) GReg 395b. Des faix, de differentes choses, tr. «beaic'hyadou

    (1906) HIVL 9. Er vugalé e glaské tro-ha-tro brinsad ha tammeu koed aveit gobér ou béhiad. ●(1909) BROU 205. (Eusa) Un faix se dit bec'had. Ainsi : beac'h am eus o tougen ar bec'had-man. ●(1914) KZVr 78 - 30/08/14. Bec'had, m. tr. «faix, Ouessant.» ●(1927) GERI.Ern 40. bec'hiad m., tr. «faix.» ●(1934) GWAL 70/25. eur mevel o tont eus al leur gant eur bec'hiad plouz.

  • bec'hiadenn
    bec'hiadenn

    [bec'h + -adenn / -iadenn]

    f. –où Effort physique.

    (1957) BRUD 1/94. Ar roñsed a ra eur vehadenn spontuz.

  • bec'hiadurezh
    bec'hiadurezh

    [bec'h + -adurezh / -iadurezh]

    f. Oppression.

    (1872) ROU 93b. Oppression, tr. «Bec'hiadurez

  • bec'hiañ / bec'hiñ
    bec'hiañ / bec'hiñ

    [bec'h + -iañ & -iñ]

    v.

    I. V. tr. d. Charger, accabler.

    (1499) Ca 19a. bichyaff et in carg. ●21b. Bichyaff. g. chargyer greuer.

    (1659) SCger 131a. bec'hia, tr. «charger.»

    (1866) LZBt Ebrel 99. bec'hian ar gristenien a vuioc'h a drougou.

    (1910) MAKE 71. Per a jomme pouez ar yalc'had aour da vec'hia e goustianz. ●(1927) GERI.Ern 40. bec'hia v. a., tr. «charger d'un fardeau, accabler.»

    II. [empl. devant un v. amené par la prép. «da»] S'efforcer.

    (1938) DIHU 321/34. er ré dizisk é vehein d'adseùel ou bro. ●(1938) DIHU 327/135. béhein, tr. «(v. a.) : souquer.»

    III. V. tr. i.

    (1) Peiner, trimer.

    (1978) MOFO 11. Eur harder goude, oen e vec'hi war ma re.

    (2) Bec'hiñ àr ub. : insister auprès de qqn.

    (1903) EGBV 126. béhein ar, tr. «insister auprès de.»

    IV. V. pron. réfl. En em vec'hiñ : faire des efforts.

    (1825) COSp 265. hemp um véhein na lacat heêrre.

  • bec'hiata
    bec'hiata

    v. intr. Porter des fardeaux.

    (1962) EGRH I 13. bec’hiata v., tr. « porter des fardeaux. »

  • bec'hiet / bec'het
    bec'hiet / bec'het

    [bec'h + -et .1 / -iet]

    adj.

    I. Chargé.

    (c.1500) Cb 25b. g. chargiez. b. bezchyet.

    II. sens fig.

    (1) =

    (1852) MML 130. bec'het a anqen. ●(1882) BAR 105. heuillomp Jesus / Bec'hiet didan he groaz scrijuz.

    (2) Qui respire avec difficulté.

    (1909) BROU 205. (Eusa) Bec'hiet, tr. «oppressé, qui respire avec difficulté.»

    (3) =

    (1903) MBJJ 30. bec'hiet eo e galon o sonjal (…) e ranko (…) kwitaat douar Frans. ●49. gant ar boan ec'h eo bec'hiet.

    (4) (Regard) lourd, trouble.

    (1849) LLB 1583. Ou seleu zo béhet, ou deulagad e zar.

    (5) (Estomac) chargé.

    (1922) EOVD 231. A pe zebrér éleih a gig én un taul, er galon e vé béhiet. ●(1932) FHAB kerzu 434. Ken bec'hiet e oa bet ar varlonkez ma chomas eur pennad mat eno difiñv evel badaouet d'ezi.

    (6) (Être en) difficulté.

    (1915) KANNlandunvez 49/342. Ar jeneral French, mestr ar Saozoun er vrezel-ma, a gasaz kelou d’ar Fransizien, eun dervez, ne c’helle ket padout ken dirag an Allmanted, hag e ranke kila ha mont kuit. Re veac’hiet oa ! ●343. Delc’her, fors pegen beac’hiet e vezomp.

  • bec'hiñ
    bec'hiñ

    voir bec'hiañ

  • bec'hius / bec'hus
    bec'hius / bec'hus

    [bec'h + -us .1 / -ius]

    adj.

    (1) (en plt d'un travail, d'une charge) Lourd, écrasant, accablant, qui donne beaucoup de travail.

    (c.1500) Cb 25b. g. Chargeux. b. bechyus.

    (1844) LZBg 2l blezad-1 lodenn 85. ul labour béhus. ●(1865) LZBt Gouere 3. eur garg ken bec'hius. ●(1866) LZBt Gouere 159. pegen bec'hiuz ha pegen riskluz eo al labour-ze. ●(1867) BUE 30. eur garg diez ha bec'hiuz-meurbed.

    (1904) DBFV 19b. béhus, tr. «pénible à charge.» ●(1939) RIBA 86. Béhus é er vechér.

    (2) Pénible.

    (1849) LLB 1665-1666. Goeskeden er gué se (…) / Eid er guérein iouank e zou béhus ha marwel. ●(1866) LZBt Gouere 152. reuzio bec'hiuz a welan daro da gouean war-n-omp. ●(1866) LZBt Du 201. Petra da ober enn eur blegen ken bec'hiuz ?

    (1911) BUAZperrot 279. Unan eus poaniou bec'hiusa an den. ●(1914) KZVr 78 - 30/08/14. Bec'hius, tr. «pénible, qui donne de la peine.» ●(1934) MAAZ 150. deusto d'en hent hir ha béhus en des groeit.

    (3) (Regard) lourd, trouble.

    (1857) GUG 57. É déad e zou foénhuet, é sèl e zou béhus, / É zivar e zou manq.

    (1904) DBFV 19b. béhus, tr. «(regard) lourd, trouble.»

  • bec'holo
    bec'holo

    m. Amas de paille, foin, petit bois.

    (1869) FHB 239/235a. e tal ar bern-c'holo, e korn ar c'hardi oc'h ober ho kaozeadennou.

    (1936) IVGA 220. Interet Feliz er bec'holo. ●(1947) YNVL 40. N'hoc'h ket bet gouest zoken da vont betek ar bec'holo ! (1972) SKVT I 85. aet da c'hourvez e-tal ar bec'holo. ●(1973) SKVT II 47. en ur bec'holo keuneud. ●(1974) THBI 169. war beholo plouz. ●177. an avalou kubet ganti er beholo plouz.

  • bec'hus
    bec'hus

    voir bec'hius

  • bech .1
    bech .1

    s. Bêche.

    (1633) Nom 178a. Ligo, ama : hoyau : vn beig. ●Bidens, bipalium : houë fourchuë : vn beig en deffe forchennou.

  • bech .2
    bech .2

    s. = (?).

    (1927-1930) LUMO 59. diston ’vel eur rebech. / Daëlou a c’hlep ar gouzer, daouste m’eo sec’h ho bech.

  • bechad
    bechad

    m. –où

    (1) Petit morceau.

    (1907) AVKA 175. ur bechadig pri. ●(1950) LLMM 19/39. ur bechad kig-sall. ●(1952) LLMM 30/41. ur bechad-soavon. ●(1954) VAZA 11. ur bechad bara. (1955) VBRU 30. ur bechad sigaretezenn didan peget ouzh o beg. ●89. ur bechad roquefort. ●(1963) LLMM 99/264. ul lampon bennak tapet moarvat p’edo o skrapañ ur bechad kig-sall. ●(1967) BAHE 52/21. Pep a dorzh vara vihan gant ur bichad kig sall.

    (2) Une pièce (de terre).

    (1914) KZVr 78 - 30/08/14. eur bechad mat a douar, tr. «un bon morceau de terre, Even.»

  • beched
    beched

    m. –où Bonde d'étang.

    (1919) DBFVsup 6a. beched, tr. «bonde de l'étang.»

  • becheg
    becheg

    s. (argot de la Roche-Derrien) Pommes de terre.

    (1980) PEAS 58. Bechek, avaloù-douar.

  • bechek
    bechek

    adj. Pointu.

    (1922) EMAR 131. Gant diskouarn bechek (1) hag eul lost bigornen. (1) Begek.

  • bechenn
    bechenn

    f. –où & -ed

    I. (habillement)

    (1) Cornette.

    (1499) Ca 19a. Bechenn. g. cornette.

    (2) Pompon.

    (1924) BILZbubr 41/944. pompon (bechenn).

    (3) Coiffe de Gouézec.

    (1939) WDAP 3/191. Bechenn, ano gwregel, liester : Bechennou. Koef merc'hed Gwezeg. Skouer : Eur vechenn roget a oa war he fenn. (Pleiben, Lennon). ●(1943) SAV 27/81. Eur vechenn a oa ganti war he fenn. ●(1957) BRUD 2/35. eur vechenn, pe goef ar barrez, ganti war he 'fenn.

    (4) Femme de Gouézec.

    (1939) WDAP 3/191. Bechenn, ano gwregel, liester : Bechenned. Eur vaouez giz Gwezeg ganti. Skouer : Dimezi a ra d’eur vechenn. (Pleiben, Lennon).

    II. Morceau.

    (1925) BILZ 135. na kudenn neud, na bechenn amann.

  • bechennek
    bechennek

    adj. (en plt des vêtements) Qui est orné d'un pompon.

    (1924) BILZbubr 41/944. eur boned bechennek. ●ibid. Boned bechennek, tr. «bonnet à pompon.»

  • bechig
    bechig

    m. Petit taureau.

    (1879) ERNsup 170. marcher les pieds en dedans, à St-M[ayeux], bechein, d'où bechik, maladroit, ibid., et peut-être bëchekh, m., Lang[oat], petit taureau.

  • bechik
    bechik

    adj. Maladroit.

    (1879) ERNsup 170. marcher les pieds en dedans, à St-M[ayeux], bechein, d'où bechik, maladroit.

  • bechiñ
    bechiñ

    v. intr. Marcher les pieds en dedans.

    (1879) ERNsup 170. marcher les pieds en dedans, à St-M[ayeux], bechein.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...