adj. & adv.
I. Attr./Épith.
(1) Abondant.
●(1744) L’Arm 20b. Qui avange, tr. «Fonable.» ●(17--) TE 13. Un tarh deur quer fonnabl e olas ol en doar.
●(1838) OVD 274. èl ma couéhant a hærre [er bouillardeu glaù] hac a dapenneu fonnable.
(2) Rapide.
●(1856) VNA 107. L’hiver s’approche à grands pas, tr. «Tostat e hra er gouyan a baseu fonnabl.»
II. Adv. Vite, rapidement.
●(1905) KDBA 28. monet éndro fonabl d’er gér. ●(1906) HIVL 34. monet fonnabl d’er gér. ●(1906) DIHU 12/208. el lorberéz e déhas fonabl. ●(1906) DIHU 12/208. Klan get er véh, el lorberéz e déhas fonabl én ur vallohein arlerh en diaul hag é soliteu. ●(1913) AVIE 217. Ké fonnapl doh taul. ●(1922) BUPU 3. hi e zigor an nor fonapl. ●(1922) EOVD 84. aveit kerhet fonaploh. ●(1924) SBED 37. pas e hra fonapl. ●(1937) TBBN 5. mes fonnabl é tastumé en dud. ●(1942) DHKN 76. Fonapl é rédas dré er barréz er vrud éh oè torret er broch étré er vinouréz hag hé galant.